En dan sta je daar ...

... met je broek op je enkels en je mond vol tanden.

Soms kan Payal zo van die uitspraken doen waarvan je mond gewoon open valt.
Afgelopen weekend nog ... we zijn volop aan het inmaken. Appels schillen, papa die de eerste batch in de potten aan het doen is, potten die we aan het uitkoken zijn, ...
Al snel heb je dan te weinig plaats waarop het gekibbel begint van 'ik moet die plaats seffens hebben', 'dat gaat niet waar moeten we dan schillen', 'maakt niet uit maar ik heb meer plaats nodig', ...
Waarop Payal heel droog zegt 'maar wij kunnen bijvoorbeeld toch ook de tafel gewoon groter maken' ...
En daar sta je dan ... met je broek op je enkels en je mond vol tanden want inderdaad, wij hebben een tafel die we makkelijk nog een anderhalve meter groter kunnen maken ... alleen gaat dat natuurlijk niet als er al vanalles op staat maar goed ... ze had het ons maar effe goed gezegd :o)

Daarstraks vertelde ze trouwens nog eens een leuk verhaaltje uit India.
We waren naar televisie aan het kijken en er waren apen te zien en toen vertelde ze dat ze in India een keer buiten een koekje zat te eten en toen kwam er een aap en die griste het koekje supersnel weg, at het op en ging er weer vandoor.
Nu moet ik zeggen dat we zelf in de vlucht getuige geweest zijn van een aap op het domein en ik kan je zeggen ... haar verhaal verbaast me niet want die beesten zijn van niets bang!

Zo, effe een intermezzo tussen al dat naaien!