Met onze adoptiedochter erbij is het leven nooit saai ...
Voor wie ons niet kent: een goed jaar geleden kwam onze dochter van (ondertussen) 6 jaar in ons gezin. In tegenstelling tot kinderen die hier opgegroeid zijn kijkt zij nog heel anders tegen de wereld aan.
Zo had ik vrijdagochtend een rode-kop-moment toen het volgende gebeurde op de markt:
Toen ik aan een kraampje even rustig naar een mooi jurkje aan het kijken was hoor ik plots achter me:
P(ayal): "Wat ben jij aan het doen?"
J(efke, de marktkramer): "Een boterhammetje aan het eten."
M(ama) voelt de bui al hangen ...
P: "Is het lekker?"
J: "Wilt ge ook ne boterham?"
P: "Mamaaaaaaaaa, mag ik een boterham?"
M ... krijgt rooie kop: "Zeg meid, gedraag u een beetje, je kan die meneer zijn boterhammetjes toch niet opeten?"
J: "Ik heb er toch teveel madam! Vroeger hé zat hier altijd wel volk aan ons cammionetteke maar tegenwoordig moet het allemaal rap zijn hé ... en wij kopen nog altijd even boterhammekes als vroeger"
L(iza, madam Jefke): "En 't is vers gemaakte aardbeienconfituur! Heb ge honger kind?"
P: "Ja want ik hebt al veel moeten fietsen, hé mama"
Ondertussen heeft J al een pistoletke met confituur gemaakt en vraagt hij of hij het mag geven ...
M: "Allé dan :o) we kunnen u moeilijk met uw boterhammen laten zitten hé"
P: "Dank u! Mmmmmm lekker! Moet jij ook eens proeven mama?"
Mama krijgt ondertussen de uitleg van madam over hoe ze hare confituur maakt terwijl Payal rustig keuvelt met Jefke over India en dat ze al goed Nederlands kan en dat ze naar het eerste leerjaar gaat, ...
We tetteren nog wat verder met een tweede boterham, Jefke en Liza hebben zelf al kleinkinderen waarvan er eentje nog maar anderhalf maand is ... ons Payal vindt het allemaal geweldig.
Uiteindelijk trekken we dan toch eens verder en als we even later aan het snoepkraam komen waar ik altijd mijn snoepjes koop weet ze ook daar weer haar naam te maken. Haar kraam staat achter dat van Jefke en Liza en ze had ons dus al eerder gehoord lol!
Het snoepje dat de snoepdame haar wil geven slaat ze af
P: 'ik eet liever fruitjes, mijn mama heeft fruitjes gekocht!'
S(noepdame): 'wilt ge een stukske van mijnen appelsien?'
P: 'Mag het mama???'
M: 'Ach waarom niet, ge hebt van ne kledingverkoper ook al ne boterham gehad'
2 kramen verder blijft mama even hangen ... sjaaltjes! Als ik fiets heb ik meestal wel een assorti sjaaltje aan want ik heb vlug kou aan mijn hals.
De verkoopster ziet me kijken en onderbreekt haar gesprekje met iemand anders om me te helpen ... Ik zeg haar dat ze gerust effe mag verder doen, dat ik tijd heb waarop ze lachend zegt dat ze toch alleen maar curieus was aan 't doen.
A(nnick, de sjaaltjesverkoopster): "En mag ik nu eens curieus zijn bij jullie? en tegen Payal: "Waar kom jij vandaan?"
P: "Van thuis"
lol ...
Uiteindelijk eindigen we ook hier met het keuvelen over de dingen des levens. A heeft ook adoptie overwogen maar de tijden die in de media verschijnen schrikken haar af.
We praten nog wat over adoptie en India en uiteindelijk, na een hamburger (en iedereen nog eens dag te zijn gaan zeggen) fietsen we naar huis!
En jij? Hoe vaak sta jij nog eens met een rooie kop om dan uiteindelijk dankzij je kind zijn onschuld nog een heerlijke voormiddag te beleven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten