bijna op weg naar huis

En zo kregen we onze dochter mee naar 'huis' en restte ons nog 1 volle dag om door te brengen in Bhubaneswar voor we terug naar huis vertrokken

04 juni 2010:
De nacht is zonder al te veel problemen verlopen. Ik heb al bij al goed geslapen (Jan iets minder want het extra bed dat ze gezet hebben staat recht in de flow van de airco).

We nuttigen het ontbijt in de eetzaal en onze dochter eet behoorlijk voorbeeldig.
In de voormiddag gaan we naar Pall Hydes, een winkelcentrum vlakbij het hotel. We hebben wat water nodig (aan een redelijke prijs) en Annelies is er al geweest en zegt dat het goed te doen is met de kinderen. Bovendien ligt er vlak aan de ingang een winkel met indische kledij, iets wat ik goed kan gebruiken want door de hitte heb ik meermaals per dag andere kleding moeten aandoen en daar had ik eigenlijk niet echt op gerekend ... kort gezegd: ik zit door mijn zuivere spullen uit.

De shoppingtrip naar Pall Hydes is er eentje om nooit meer te vergeten. Annelies heeft zich een breuk gelachen (samen met het winkelpersoneel denk ik) ...
In de supermarkt leren we een nieuw woordje 'koeroekoe' klinkt het ... hebben ... Wij zetten Payal in een winkelkarretje omdat ze nogal graag gedragen wordt en ook S. zit in een karretje ... L. echter loopt gewoon mee door de winkel ... schitterende taferelen levert dat op! Onze meid ziet op een gegeven moment chips staan 'koeroekoe, koeroekoe' ... wij zeggen 'neen, geen chips' en terwijl we ons omdraaien zien we in onze ooghoek L. braaf Payal aangeven wat ze wil! Manman, we hebben gelachen!!! Na wat water, wat zeep, een tiffin, wierook, wat mango's en noten gekocht te hebben verlaten we lichtjes gestresseerd de winkel ... onze meid heeft duidelijk problemen om 'neen' te aanvaarden.
Ondanks de stress schieten we toch nog snel de kledingwinkel in. Ik slaag erin 3 Salwar Kameez te kopen en een kettingkje voor Payal (want ze is toch behoorlijk braaf geweest tijdens het winkelen). Daarna is het echt tijd om naar het hotel terug te wandelen. Gelukkig is Annelies wat achtergebleven om te helpen dragen want Payal wil gepakt worden en Jan loopt als een muilezel achter me aan met de hopen water en mango.
We worden trouwens echt nagestaard op straat ... voor één keer in ons leven zijn WIJ degenen die in het oog springen, bleekscheten als we zijn ... en dan nog met een donker kind op onze arm ...

De rest van de dag leren we onze dochter kennen. Ze is niet bang om haar ware gezicht te tonen, eentje dat geen 'neen' aanvaardt en er desnoods een woedebui voor krijgt ... niet eenvoudig om zo iets op te vangen in een vreemde omgeving maar we proberen toch echt wel om vanaf dag 1 een aantal grenzen te stellen want we merken goed genoeg dat Payal anders gewoon over ons heen zal lopen. Het feit dat het zo heet is en we dus eigenlijk 'opgesloten' zitten in een kamer van 6x6 helpt natuurlijk niet echt aan het humeur van onze buiten-levende dochter.

Tegen valavond trekken we toch even naar het zwembad (waar we trouwens een prachtig zicht op hebben vanuit onze kamer) ... We trekken Payal en Sam een zwempakje aan en Karel, Annelies en ik nemen een verwarmende duik ('t water is badwaterwarm) maar de kinderen besluiten uiteindelijk toch maar om vanop veilige afstand toe te kijken ... Gelukkig lijkt de hitte toch draaglijker te zijn zodra de zon weg is, we durven zelfs te zeggen dat het 'goed' is buiten ...

Het blijft trouwens een bizar gevoel, na ons zwempartijtje is het stikdonker buiten en toch is het heet ... en op de achtergrond horen we het getoeter van het Indische verkeer en vragen we ons af of de mensen die buiten de muren van dit hotel tussen hun koeien leven zouden beseffen wat er binnen die muren ligt?


Na alle hitte, emoties, driftbuien, ... zijn we aan het einde van de dag allemaal stikop. Avondeten doen we op de kamer en de nacht brengen we met zijn drietjes in het grote bed door. We verlangen naar huis, ook Payal ... het is moeilijk om haar uit te leggen dat we heus wel gaan naar de plaats van de foto's (gelukkig is het hotelpersoneel echt supervriendelijk en leggen ze onze dochter toch graag een paar dingen uit) ...
Morgen is het zover, inpakken en dan het vliegtuig op, eerst naar Delhi en dan naar huis!